องค์ชายสะดุดรักตอนทั้งหมด

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง

ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการ ให้องค์รัชทายาทเลือกพระชายา องค์รัชทายาทหลี่โย่วจึงเปลี่ยนพระนามเป็นไป๋จั่วเหลียง และมุ่งหน้าไปยังเมืองเหอเจียน แต่หาใช่เพื่อเลือกพระชายาใดไม่ เขาไปเพื่อสืบสวนเรื่องการรวบที่ดินอันไม่ชอบธรรม ระหว่างทางเขาถูกลอบปลงพระชนม์ โชคดีมีชาวบ้านนามว่าจางเสี่ยวอวี๋ช่วยชีวิตเอาไว้ ทั้งสองจึงต้องอยู่ร่วมเคียงกันคืนหนึ่ง ก่อนที่จางเสี่ยวอวี๋จะรีบร้อนจากไป ได้ทิ้งสร้อยเงินอันประณีตไว้ องค์รัชทายาทจึงเก็บไว้ และมีรับสั่งให้ออกตามหานาง ฝ่ายจางเสี่ยวอวี๋เมื่อกลับบ้านมาก็พบโจวกุ้ย คหบดีผู้มั่งคั่งมาทวงหนี้สิน เพราะนางยังติดค้างข้าวสาร ดอกเบี้ยทบพูนเป็นแปดร้อยชั่ง ในจวนแทบจะถูกริบ นางคิดจะนำสร้อยเงินไปจำนำ แต่กลับพลั้งพลาดทำหาย เหลืออยู่เพียงตราราชทูตแปลกประหลาดที่ติดมือมาด้วย ครั้นหยิบตราราชทูตใช้กลับถูกโจรขโมยไปเสีย นางจึงเข้าใจผิดคิดว่าขอทานนั้น (ซึ่งแท้จริงคือองค์รัชทายาท) เป็นพวกเดียวกับโจร สุดท้ายไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อข้าวสารนางจึงจำใจสมัครเข้าสู่การคัดเลือกเป็นพระชายา ฝ่ายองค์รัชทายาทได้ปลอมตัวเพื่อตรวจการ เห็นเรื่องเลวทรามของผู้ว่าราชการด้วยตาตัวเอง จนเกือบโดนเล่นงาน โชคยังดีได้จางเสี่ยวอวี๋ช่วยเหลือจนรอด ทั้งสองจึงคลายความขุ่นเคือง องค์รัชทายาทเห็นความลำบากของนางก็ทรงสงสารยิ่งนัก ครั้นทราบว่าตระกูลจางถูกกดขี่ จึงเปิดเผยตัวและมุ่งตรงไปยังจวนตระกูลจาง เมื่อไปถึงก็เห็นโจวกุ้ยกำลังลงมือทารุณ องค์รัชทายาทหันไปเห็นตราราชทูตหล่นจากตัวจางเสี่ยวอวี๋ จึงรู้ทันทีว่านางคือผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกันในคืนนั้นเอง